Κοσμοναύτης
Τι να 'ναι αυτό που καίει τη ψυχή,
ποιός πόθος τα όνειρά σου κυβερνάει,
η κάθε μέρα μοιάζει με γιατί,
και σα μωρό σε κλάματα ξεσπάει...
Οι δρόμοι όλοι κάπου οδηγούν,
και βήμα βήμα πάνω τους βαδίζεις,
το φως και το σκοτάδι σου μιλούν,
πότε θα μάθεις όσα θέλεις να γνωρίζεις?
Μέσα στο βλέμμα τ' αστρα τ' ουρανού,
και γύρω τους απλώνονται τα χάη,
είναι στη φύση βλέπεις του μυαλού,
αν και στη γη, ψηλά του να κοιτάει...
Θάλεια Τραϊανού
Ξεκινω κανοντας μια ανοητη ισως παρατηρηση
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος το προσωπο μου:εχοντας χαραμισει τα
μισα και πλεον χρονια της μιζερης ζωης μου
γραφοντας και ξαναγραφοντας πανω στα ιδια
κουρασμενα θεματα της ποιητικης χανω πασα
ιδεα για το κυριο ατομο που αποτρεπει
την ιδεα αυτη,ενω βρισκω το τελειο μεσα
στον αναγνωστη ενδοτερα και αφου απουσιαζω
εντελως διαπιστωνω πως υπαρχει κατι ισως
και σπασμενο μεσα μου.οι σκεψεις ειναι
ηθικη και η καθε ηθικη αξια που παυει
να συντροφευει το σημερινο κοινωνικο
συμπαγες απλα θεωρητε αναξια σκεψης και
καποιας σιγουρα τακτικης.
Παναγιωτης Αραμπατζης
millionfacesman@yahoo.gr
Τι όμορφα που γράφεις....
ΑπάντησηΔιαγραφή